سبک‌های مختلف عکاسی خیابانی
از نگاه دایان وهر

ترجمه‌ از امیرقادری و ویراستاری توسط تیم تولید محتوای آرتسنس

البته این طور نیست. این فقط یک دسته بندی اولیه بود و حتا جذاب‌تر از آن، دسته بندی بود که پیش از این سایر عکاسان بصورت ناخودآگاه انجام داده بودند؛ چیزی که هم فرم و هم محتوای این گونه از عکاسی را در نظر گرفته بود

همانطور که در مقاله درباره دیدن تصاویر در عکاسی خیابانی توضیح دادیم سبک‌های بسیار مختلف و متنوعی در زیرشاخه عکاسی خیابانی وجود دارد اما در امور مرتبط با عکاسی چیزی به نام "اداره عکاسی خیابانی" مانند آنچه که در اصطلاح "اداره وزن و اندازه گیری" خوانده می‌شود وجود ندارد که صحت استانداردهای آن را تأیید کند و حتا مهمتر از همه ارزیابی و دسته‌بندی سبک‌های جدید را انجام داده و یا برای آن‌ها زیرمجموعه متناسبی پیدا کند، بنابراین هر عکاسی خودش تصمیم می‌گیرد که در مورد موضوعات و دسته بندی‌های این هنر چه موضعی گرفته،کدام‌ها را پذیرفته و یا رد کند. اما داشتن یک راهنمای همراه در این زمینه بسیار تاثیر گذار خواهد بود،راهنمایی که قدم به قدم در این مسیر همراه شما باشد،نکات کلیدی و مهم را به شما آموزش دهد و با دیدن و رفع اشکالات عکس‌هایتان کمک کنید تا در این مسیر به موفقیت برسید.اگر شما هم به دنبال همچین مسیری می‌گردید، در کلاس درباره عکاسی مدرسه آرتسنس آنرا پیدا خواهید کرد. البته این کاملن به شما بستگی دارد اما شاید هم پیش از آن بهتر باشد در کلاس عکاسی مقدماتی همه دانسته‌های خود در این زمینه را منسجم‌تر کنید.

وقتی صحبت از تعریف عکاسی خیابانی می شود، تفکرات بسیار متنوعی نسبت به آن وجود دارد، این مقاله در مورد سه نوع اصلی عکاسی خیابانی است و خواندن آن به شما کمک می‌کند که بعد از این:

-سبک عکاسی خیابانی را تشخیص بدهید

به طوری که اگر عکس خیابانی از این نوع را مشاهده کردید بتوانید دسته‌بندی آن را شناسایی کرده و به این فکر کنید چگونه در دسته وسیع‌تری و در کدام زیرمجموعه از عکاسی خیابانی قرار می‌گیرد. این فرآیند همچنین به شما امکان می‌دهد نحوه هم‌پوشانی انواع مختلف عکاسی خیابانی را مشاهده کنید، زیرا عکس‌های خیابانی بطور معمول می‌توانند در بیش از یک دسته بندی قرار بگیرند هستند.

-با عکاسان خیابانی مشهور آشنا شوید

جستجوهای اینترنتی همیشه به شما این امکان را می دهد که عکس‌هایی از عکاسان مشهور را به راحتی ببینید که نمی توان نسخه‌های اصلی آنها را به ارزانی خریداری کرد، به عنوان مثال، در مقاله‌ای مانند این می توانید ببینید چه چیزی به عنوان یک اثر خوب در این گونه از عکاسی شناخته می‌شود و احتمالن می توانید ببینید که چگونه این نوع عکاسی در طول زمان تکامل یافته است. مهمتر از همه، شما می‌توانید آنچه را که قبل از شما انجام شده است ببینید. که منجر به این نتیجه می شود که با خود تکرار کنید : "اختراع مجدد چرخ فایده ای ندارد ( اتلاف وقت برای انجام کاری که قبلن توسط شخص دیگری با موفقیت انجام شده است)". درست است که هدف این است که مهارت‌های عکاسی خیابانی خود را توسعه دهید، اما یک راه امتحان شده و واقعی برای رسیدن به این هدف، اگر نگوییم کپی مستقیم،یادگیری از استادان این ژانر است.

- نکاتی در مورد نحوه شروع یا توسعه بیشتر مهارت‌هایتان در این نوع عکاسی فرا بگیرید.

در مقاله عکاسی مستند از ایده تا اجرا نکات بسیار جالبی در این زمینه بیان شده است. این نکات به شما مسیر خواهد داد که چگونه مهارت‌هایی که لازم است به دست بیاورید را اولویت بندی کرده و پله پله پیشرفت کنید.

حالا می‌رسیم به یک دسته بندی برای سبک‌های مختلف عکاسی خیابانی:

سبک اول؛ عکاسی خیابانی بی‌هوا یا کاندید 

 در جامعه عکاسی همه موافقند که عکاسی خیابانی بی‌هوا Candid Street Photography یکی از انواع اصلی و مهم عکاسی خیابانی است که این ویژگی‌ها را دارد:

•  این نوع عکاسی تصاویری از زندگی روزمره مردم در محیط روزانه‌شان ثبت می‌کند.
•  این عکاسی بی هوا است؛ به این معنی مردم از حضور عکاس بی‌خبرند.
•  تمایل به مستندسازی یا چیزی شبیه به فعالیت ژورنالیستی در عکس‌های این سبک وجود دارد.
•  بین افراد، محیط، داستان عکس و احساسی که در آن جریان دارد، تعادل برقرار است.
•  به طور سنتی با لنز فاصله کانونی 35 تا 50 میلی متر عکاسی می‌شود.

معروف‌ترین عکاسان خیابانی بی‌هوا هنری کارتیه برسون (2004-1908) و روبرت دوانو (1912-1994) بودند. آنها با عکس‌هایشان استانداردهای بالایی برای عکاسی خیابانی بطور کلی و عکاسی صریح (Pure photography) بطور ویژه تعیین کردند. عکس‌های آنها به طور گسترده‌ای برای مشاهده در اینترنت در دسترس است.
تقریبن هر عکاس خیابانی عکس‌های بی‌هوا می گیرد. این یک نقطه ورود آسان به عکاسی خیابانی است زیرا دوربین‌های گوشی‌های هوشمند دستگاه‌های ایده‌آل برای عکاسی بی هوا و به سبک مستند هستند. دوربین‌های موبایل جلب توجه نمی‌کنند؛ همیشه همراه ما هستند و دارای فاصله کانونی ، حدود 30 میلی متر بوده که البته این فاصله بر اساس برند و مدل گوشی متفاوت است.

 
همانطور که می‌دانید، این واقعیت که شما از مردم در یک محیط عمومی عکس گرفته‌اید به این معنی نیست که نتیجه کار یک تصویر جذاب و گیرا خواهد بود، اگر با هدف گرفتن این نوع عکس بیرون می‌روید، می‌بایست به دنبال صحنه‌های جالب‌تری باشید.
هنری کارتیه برسون در عکس‌هایش مانند عکس پایین اغلب از تکنیک مجاورت دو چیز متناقض استفاده می‌کرد. این تکنیک یعنی استفاده از تناقض‌هایی که در ترکیبی مانند جوان در برابر پیر یا بزرگ در مقابل کوچک و یا هر چیز دیگری که بیننده تضاد موجود در آن را درک می‌کند وجود دارد.

 
همچنین سوژه‌هایی که دارای پیوستگی فرمی هستند، جذابند مانند تکرار رنگ، پخش یکنواخت افراد در یک فضا، یا هر گروهی از چیزهایی که بیننده آنها را شبیه به هم می بیند.
علاوه بر این‌ها، عکس‌هایی که صحنه‌های طنزی را ثبت می کند، شگفتی یا ناراحتی را نشان می‌دهند جالب‌تر از بقیه به نظر می‌رسند.
در این سبک از عکاسی خیابانی استفاده از هنر ترکیب‌بندی بسیار مهم است، بنابراین هرچه بیشتر با اصول آن آشنا باشید، شانس بیشتری برای تهیه یک عکس خوب بی هوا خواهید داشت.

سبک دوم؛ عکاسی پرتره خیابانی

این سبک نیز یکی دیگر از زیرمجموعه‌های عکاسی خیابانیست اگرچه ما می توانیم زمان زیادی را صرف این بحث کنیم که آیا پرتره خیابانی Street Portraits واقعاً عکاسی خیابانی است یا خیر؟ یا باید در ژانر خودش به عنوان عکس پرتره دسته‌بندی شود؟ من فکر می کنم تاریخ عکاسی به نفع پاسخ "بله" این سوال همواره جریان داشته است.

پرتره خیابانی دارای ویژگی‌های زیر است:

• می توان آن را بی هوا و یا با آگاهی قبلی سوژه عکاسی کرد.
• بیشتر بر روی فرد تمرکز دارد تا محیط.
• اغلب احساسات را منتقل می کند. در حال حاضر علاقه زیادی به داستان داستان گویی در عکاسی و توسط عکس‌ها وجود دارد برای مثال عکس‌های براندون استانتون در مجموعه‌اش، "انسانهای نیویورک" را تماشا کنید.
• تمرکز عکاس بیشتر بر روی چهره سوژه است.

تعداد بسیار زیادی از عکاسان خیابانی کارهایشان در این دسته بندی قرار می‌گیرند،آنقدر زیاد که ما در این مقاله فضا به اندازه کافی برای معرفی آن‌ها در اختیار نداریم. اما دایان آربس (1923-1971) یکی از مهمترین این افراد است هرچند که عکس‌هایش اغلب بی هوا نبود و البته او شهرت فراوانش را مدیون عکس‌های پرتره‌اش از افرادیست که در جامعه آن‌زمان آمریکا وجودشان انکار شده یا نادیده گرفته می‌شدند.

نمونه خوب دیگر در این زمینه ویویان مایر (1926-2009) یک عکاس خیابانی آماتوراست که برای بسیاری از عکاسان نسل‌های بعدی الهام‌بخش بود، فردی که عکس‌های او در زمان زندگی‌اش ناشناخته ماند و هیچگاه منتشر نشد. آثارهردوی این‌ها به راحتی در اینترنت در دسترس است.
در حال حاضر دو عکاس را در اینستاگرام دنبال می کنم که کار پرتره‌ خیابانی آنها مسحور کننده است.
جان فارنزورث، تنها مجهز به یک گوشی آیفون، در حال عکاسی از امریکای جنوبی و مرکزی است و ترکیبی از پرتره‌های خیابانی و رنگارنگ را در آثار خود دارد.
نفر دوم گرنت اشفورد است که گالری آثار شگفت‌انگیزی دارد، با توجه به اینکه در عکس‌ها مشخص است که او دوربین رنج فایندر خود را به صورت وارونه در پایین بدن خود نگه داشته است، او باید چپ دست باشد! ویژگی جالب دیگر آثار گرانت این است که او یک داستان باورنکردنی را برای هر عکس خود از طریق یک عنوان کوتاه بیان می‌کند. کارهای او، همراه با کپشن، در اینستاگرام قابل مشاهده است.

پرتره‌نگاری خیابانی برای من نقطه ورود ناخواسته به عکاسی خیابانی بود. در سفرهای مکرر خود، به آن گونه از عکاسی که فرهنگ مردم در کشورهای مختلف را به تصویر می کشد علاقه زیادی داشتم.شرکت مسافرتی که من از آن استفاده می کنم در ارائه سفرهای فرهنگی تخصص دارد، و به عنوان یک امتیاز ویژه برای مسافرانش، کار سختی را برای کسب مجوز عکاسی در مکان‌های مختلف انجام می‌دهد.
وقتی به عکسهای سفرم نگاه کردم، متوجه شدم که مجموعه بزرگی از پرتره‌های خیابانی دارم. پیشنهاد می‌کنم شما هم دوباره به آرشیو عکس‌های خود نگاه کنید.
اگر به مطالعه در زمینه عکاسی علاقه دارید، همانطور که من علاقمند هستم، در مورد نحوه شروع و پیشرفت مهارت های خود در زمینه پرتره خیابانی در کلاس‌های مدرسه آرتسنس هیچ کمبودی در آموزش وجود ندارد.

پیشنهادات شخصی من اینست: حول و حوش فرصت‌ها بچرخید.
سفر یک فرصت است. فرهنگ‌ها بسیار متفاوتند و تقریبن همه آنها جالب هستند. همچنین در سفر تمایل شما به جسارت به خرج دادن برای عکاسی بیشتر می شود زیرا شاید این تنها شانس شما برای ثبت یک عکس خارق‌العاده در تمام در طول عمرتان باشد.متوجه خواهید شد که فروشندگان در خیابان، نمایشگاه‌های، کامیون‌های مواد غذایی یا رویدادهای اجتماعی بطور معمول در همه جای دنیا یک فرصت عکاسی استقبال مناسب به حساب می‌آیند.

در هر مکانی که جمعیتی از انسان‌ها هست، امکان ثبت پرتره های خیابانی وجود دارد. به عنوان مثال، همیشه در بین عکس‌های گرفته شده از راهپیمایی‌ها و کارناوال‌ها در سراسر جهان، عکس‌های پرتره خیابانی بسیار خوبی پیدا می‌شود.البته این شاید تا حدی به این دلیل است که وقتی جمعیت بسیار زیاد باشد برای رسیدن به ترکیب بندی‌های خوب در زمان عکاسی محدودیت‌های زیادی برای عکاس ایجاد می‌شود و او چاره‌ای جز تمرکز روی قاب‌بندی با "نمای نزدیک" از چهره انسان‌ها ندارد.
سیستم های حمل و نقل عمومی، مانند مترو، نیز محل روی دادن داستانهای زیادیست و بنابراین یک مکان قابل دسترس و خوب دیگر برای گرفتن پرتره‌های خیابانی است.

سبک سوم؛ عکاسی خیابانی هندسی Geometric

عکاسی خیابانی هندسی Geometric نوع دیگری از عکاسی خیابانی است، اما نام انتخاب شده برای آن به اندازه این نوع از عکاسی برای همه آشنا نیست. گاهی به آن عکاسی خیابانی گرافیکی نیز می‌گویند، اما از آنجا که اصطلاح "گرافیک" می تواند معنای بزرگتری نسبت به طراحی داشته باشد، من فقط از اصطلاح "هندسی" استفاده می‌کنم.

اینها ویژگی‌هایی هستند که عکاسی هندسی خیابانی را تعریف می‌کنند:

•  الگوها، بافت‌ها، اشکال، خطوط، تن ها، رنگ و نور همه برای ارائه یک فرم بصری جذاب استفاده می‌شوند.
• گزارش یا کمی مستندسازی از وقایع زندگی روزمره در آن وجود دارد.
• این گونه از عکاسی خیابانی ترکیب دلپذیری از افراد و اشیاء است، اما افراد یا بخش هایی از مردم معمولن موضوع اصلی در این گونه از عکاسی نیستند،درواقع در این سبک بیشتر تاکید بر محیط و فضاست تا انسان.
• این نوع عکاسی به ندرت داستانی را بیان می کند، اما می‌تواند احساسات را در مخاطب برانگیزد.

استاد اصلی استفاده از هندسه در عکاسی خیابانی نیز هنری کارتیه برسون است.
اریک کیم در مقاله‌ای با عنوان، 10 چیزی که هنری کارتیه برسون می تواند در مورد عکاسی خیابانی به شما بیاموزد، می‌نویسد؛ "اگر به تصاویر برسون نگاه کنید به صورت واضحی می‌بینید که او از خطوط عمودی، افقی و مورب، منحنی‌ها، سایه‌ها، مثلث‌ها، دایره‌ها و مربع‌ها برای رسیدن به ترکیب‌بندی بهتر در عکس‌هایش استفاده می‌کرد، او توجه ویژه‌ای به عناصر داخل کادرهایش داشت. "

 
آنتونیو ای اوجدا یک عکاس برنده جایزه‌های بین‌المللی فراوان است که ویژگی خاص آثارش استفاده خیره کننده از هندسه است، کارهای او را می توانید در فیس بوک و اینستاگرام پیدا کنید.
توماس لئوتارد نیز که به عنوان یکی از برترین عکاسان خیابانی این دهه شناخته می‌شود، اغلب در عکس‌های خود از هندسه استفاده می کند. آثار او را نیز می توان در اینستاگرام یا فلیکر مشاهده کرد.
عکاسی خیابانی هندسی یک نقطه ورود عالی برای همه کسانی است که به عکاسی معماری علاقه دارند.
اگر شما از آن دسته آدم‌های علاقمند به علوم، فناوری، مهندسی، ریاضیات هستید، به احتمال زیاد این نوع عکاسی خیابانی راحت ترین نقطه برای شروع خواهد بود. از قضا، احتمالن برای ورود به انواع هنری‌تر عکاسی نیز تجربه مناسبی است، زیرا ویژگی بارز این نوع عکاسی فرم بصری خوب است.

یکی از راه های ثبت این نوع عکس، یافتن یک ساختمان جالب، راه پله، در یا هر چیز دیگر مرتبط با معماری است. برای اینکار باید در استفاده از نور محیط تسلط داشته باشید، پیداکردن جایی که شما چشمگیرترین نور را بر روی سوژه‌هایتان خواهید داشت و سپس کافیست تا منتظر بمانید تا شخصی در آنجا ظاهر شود.
به دنبال خطوط، سایه ها، نوارهای رنگی یا تکرار اشکال باشید و دوباره منتظر بمانید تا شخصی وارد صحنه شود. این یک نوع عکاسی خیابانی نیست که نیاز به مخفی کاری داشته باشد، بلکه نیازمند یک چشم تیزبین،آماده و هوشیار است.

 
عکاسی خیابانی به طرز فریبنده‌ای ساده است. شما محدودیت های زیادی که در برخی ژانرهای عکاسی دارید را در عکاسی خیابانی ندارید، مانند سختگیری در داشتن وضوح بالا در تصاویر یا الزامات سختگیرانه نورپردازی سوژه‌ها.
به معنای واقعی کلمه خیابان در همه جا وجود دارد، بنابراین فرصت‌ها فراوان است. با این وجود، اما شروع به عکس گرفتن از غریبه‌ها می تواند دلهره‌آور و استرس‌زا باشد.
شناخت انواع عکاسی خیابانی می‌تواند به شما در یافتن نقطه ورودی که در آن احساس راحتی می‌کنید کمک کند و البته می‌توانید این مسیر را دنبال کرده تا به یک سبک شخصی در عکاسی خیابانی دست پیدا کنید.

 
درک اینکه عکاسان خیابانی بزرگ چه کسانی هستند، در هر نوع ژانر عکاسی خیابانی، به شما یک نقطه شروع برای دیدن تصاویری می‌دهد که بهترین عکس‌ها در زیرمجموعه خود محسوب می شوند.

امیدوارم این "نکات اولیه" برای شروع مفید باشد، یا شاید به شما کمک کند تا به نوع دیگری از عکاسی خیابانی بپردازید که تا به حال انجام نشده است.

اگر این مطلب را دوست داشتید پیشنهاد می‌کنیم مقاله چگونه عکاس خیابانی خوبی شویم؟ را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مطالعه کنید.