ترجمه امیر قادری،ویراستاری از تیم تولید محتوای مدرسه آرتسنس
عکاسی خیابانی (Street Photography) یکی از لذت‌بخش ترین و پرطرفدارترین سبک‌های عکاسی در دنیاست،سبکی که در عین سادگی می‌تواند بسیار لذت بخش و البته چالش برانگیز هم باشد. اگر به این سبک از عکاسی علاقمند هستید برای شروع می‌توانید با کلاس عکاسی مقدماتی مدرسه آرتسنس توانایی‌های تکنیکی خود را در کار با دوربین یا موبایل به اوج رسانده و بعد از این کلاس،پیشنهاد ما شرکت در کلاس عکاسی مستند است. این کلاس شما را تشویق به گرفتن عکسهای بهتر می‌کنند و تکنیک‌های عکاسی در خیابان را به شما آموزش می‌دهد.
آرتور ارنست سوییت نویسنده این مقاله می‌گوید که در دهه گذشته بیش از ده‌ها مسابقه عکاسی خیابانی را داوری کرده و در آن مسابقات هزاران هزار عکس را نگاه کردم و با این حال، هنوز به عکس‌هایی برخورد می‌کنم که باعث مکثم می‌شوند یا من را در تشخیص خوب بودن یا بد بودنشان به بن بست می‌رساند. گاهی اوقات بنا بر دلایل بسیاری،مشخص است که یک عکس به وضوح خیلی خوب یا خیلی بد است اما بیشتر اوقات این سردرگمی در قضاوت به این دلیل است که نمی دانم بطور دقیق درباره عکسی که می‌بینم به چه چیزی فکر کنم.
ببینید، هیچ دستور العمل مشخصی برای نقد،تحلیل و یا درک عکس خیابانی وجود ندارد. ممکن است شما بگویید دستورالعمل‌هایی وجود دارد، اما این دستورالعمل‌ها به طور یکسان برای همه تصاویر اعمال نمی شود. با توجه به این حقایق، یک نفر چگونه باید یک عکس خیابانی را قضاوت کند؟ در این مقاله، برخی از رویکردهایی را که در گذشته استفاده کرده‌ام، مورد بحث قرار می‌دهم و استدلال خود را برای این موضوع بیان می‌کنم که چرا معتقدم قضاوت در مورد عکاسی هم یک هنر ظریف و هم یک تجربه شخصی ناب است و البته پیشنهاد می‌کنم که مقاله جذاب چگونه عکاس خیابانی خوبی شویم؟ را هم در وبسایت مدرسه آرتسنس مطالعه کنید.
مقالات زیادی در اینترنت با قوانینی در مورد عکاسی خیابانی منتشر می‌شود. برای مدتی، نه خیلی طولانی، این موضوع، 'مد روز' برای نوشتن بود. با توجه به اینکه ده‌ها مقاله برای طیف گسترده‌ای از مجلات و وب سایت‌ها نوشته‌ام، احتمالن خودم هم در این مورد مقصر هستم. اما با این وجود هنوز هم این سوال باقی مانده‌است که آیا قوانین واقعی برای عکاسی خیابانی وجود دارد؟سبک‌های مختلف عکاسی خیابانی چطور؟ یعنی قوانین واقعی و قابل بسط دادن به همه عکسهای خیابانی؟ احتمالا نه. ببینید، یک عکس خوب، یک عکس خوب است، زیرا یک عکس خوب است. به حد کافی ساده است؟ پایان مقاله!!! خوب، نه کاملن اما این جمله یک جمله واقعیست و وضعیت اینجا واقعن به همین سادگی است. عکس‌ها در صورتی خوب هستند که هنگام مشاهده، واکنش مثبتی به همراه داشته و برانگیزاننده باشند.
یک «واکنش مثبت» ممکن است یک احساس باشد، که اغلب هم همینطور است، یا ممکن است افزایش علاقه یا دگرگون کردن روش دیدن اطراف باشد.عکس باید در مجموع، هم غرق در لذت کند و هم آرامش را بهم بزند. به عنوان مثال ممکن است یک عکس برای من عکس خوبی باشد اما برای شما نه. خوب زندگی هم همین است! نکته یا حداقل ایده مهم در اینجا این است که من بتوانم توضیح دهم که چرا یک عکس خاص برای من عکس خوبی است و شما نیز در مقابل بتوانید همین کار را انجام دهید. اینجاست که دستورالعمل‌ها وارد عمل می‌شوند. برای ما مهم است که وقتی نقدهای خود را به اشتراک می گذاریم، زمینه‌های مشترک و همچنین زبان مشترکی داشته باشیم.
خوب، پس بیایید خلاصه کنیم. همه عکس‌ها پتانسیل این را دارند که یک عکس خوب باشند و به عنوان یک مشاهده‌گر قاطعانه می‌توانم بگویم که، قضاوت همیشه وابسته به طرز تفکر شخصی است. قوانین عکاسی خیابانی به چیزی که در عکس است مربوط نمی شود، بلکه بیشتر به چگونگی تجربه خود از مشاهده تصویر و بیان آن تجربه که با دیگران به اشتراک می‌گذاریم مربوط می‌شود.
ما باید مجموعه‌ای از قوانین مشترک را برای صحبت در مورد عکس ها یاد بگیریم. وقتی یک تصویر را مشاهده می‌کنیم دقیقن چه چیزی را باید ارزیابی کنیم؟ هنگام دفاع از قضاوت خود باید آماده صحبت بر روی چه چیزهایی باشیم؟
اول، آیا عکس احساسی را در شما برمی‌انگیزاند؟ اگر چنین است، چه؟ اگر نه، چرا؟ آیا می‌توانید انگشت خود را روی دلیل آن گذاشته و بطور دقیق به آن اشاره کنید؟ احساس مهم است، زیرا هنرهای تجسمی باید به نحوی افراد را به وجد بیاورد و تحت تأثیر قرار دهد. حتا عکس‌هایی که از آنها متنفر هستم نیز بر روی من این اثر را دارند. عکس‌هایی که به هیچ وجه مرا تکان نمی‌دهند، اغلب نادیده باقی می‌مانند.
دوم، آیا تصویر داستانی را بیان می کند؟ آیا روایت یا پیامی وجود دارد؟ اگر چنین است، آیا می‌توانیم داستان را دنبال کنیم؟ پرسیدن این سؤالات مهم است زیرا برخی از عکس‌ها که فاقد یک مفهوم روایی قوی به روش معمول هستند، اما همچنان بر ما تأثیر می‌گذارند، ممکن است هنوز هم عکسهای خوبی باشند. بعد، آیا اصالتی در موضوع ارائه شده در عکس وجود دارد؟ به عبارت دیگر، آیا بیان منحصربه‌فرد یا امضای عکاس بخوبی در عکس دیده می‌شود؟ اگر عکس می‌توانست ساخته شود، آن را هر کسی می توانست بسازد. اگر یک عکس خوب در گذشته توسط فردی تولید شده است پس امروز هم فرد دیگری می‌تواند یک عکس خوب تولید کند. برای اطلااعت بیشتر در این زمینه پیشنهاد می‌کنیم مقاله عکاسی مستند از ایده تا اجرا را مطالعه کنید.
در نهایت ما همچنین می‌بایست جنبه‌های فنی ثبت را ارزیابی و مورد بحث قرار دهیم. حداقل تا حدی. اعتراف می‌کنم، وقتی دارم قضاوت می‌کنم، پرداختن به مسائل فنی و تکنیکی خیلی دغدغه من نیست. معمولن قبل از اینکه به مسائل فنی عکس برسم نظرم را درباره اینکه عکس را دوست دارم یا نه مشخص می‌کنم، با این حال، برخی از عکس‌ها صرف نظر از اینکه موضوع چقدر جالب باشد، آنقدر بد اجرا می‌شوند که ارزش آنها را از بین می‌برند. یک مثال می تواند عکاسی خیابانی با لنز تله باشد. خیلی به ندرت این کار توسط من اتفاق می‌افتد. گاهی اوقات می‌بینم که چیزی می‌توانست سوژه‌ای عالی باشد، اما مهارت فنی برای ثبت آن وجود نداشته است. به طور کلی، هیچ‌کس نباید در خیابان با لنز 200 میلی‌متری عکاسی کند و انتظار داشته باشد که توجه من را جلب کند. با این لنز از پرندگان عکاسی کنید.
برگردیم به فرض اولیه خود، اینکه هر عکسی بسته به مصرف کننده‌اش می‌تواند عکس خوبی باشد، چگونه باید چنین موردی بسازیم؟ خوب، من مطرح کردم که ما برای قضاوت درباره هر عکسی باید بر اساس یک زبان مشترک، زبانی که احساسات، داستان، اصالت و رویکرد فنی را مورد بحث قرار می‌دهد، صحبت کنیم. اگر می‌توانید بر اساس استدلال قوی که حتا هریک از این دسته‌بندی‌های مهم در ارزیابی عکس‌ها را توضیح می‌دهد، ادعا کنید که یک عکس خاص، عکس خوبی است، پس چنین عکسی، عکس خوبی است.
نیازی نیست که کاملن با مجموعه‌ای از قوانین عکاسی خیابانی همگام باشد تا آن عکس خوب از کار دربیابد،گاهی وقت‌ها فقط حضور یک دلیل هم باعث می‌شود یک عکس خوب از کار دربیاید. در واقع، وقتی همه ما از فهرست '10 قانون عکاسی خیابانی' پیروی می کنیم. در نهایت به عکس‌هایی می‌رسیم که همه شبیه هم هستند.پس بهتر است متفاوت باشید، و سبک شخصی در عکاسی خیابانی داشته باشید.عکسهای خیابانی می‌توانند شباهت‌ها و تفاوت‌های زیادی با یکدیگر داشته باشند. یک عکس خوب فقط باید در برابر نوع ارزیابی مشترک در میان مخاطبان قابل دفاع باشد که در نهایت آن نیز نتیجه یک تجربه ذهنی خواهد بود.