مرجان فراهانی هنرجوی
کلاس عکاسی فاینآرت یکی از هنرجویان خوب
مدرسه آرتسنس است که این مجموعه را در ترم دوم این کلاس، یعنی کلاس مجموعه عکس کار کردهاست. او که در این مجموعه به دغدغه بسیاری از همنسلانش یعنی مهاجرت پرداخته، در بیانیه مجموعهاش آوردهاست:
در پس ذهن آشفته، رفتن تنها راه نجات است از طرفی ماندن، بودن در کنار کسانیست که دوستشان داری، حظ لحظاتی که با رفتنت دیگر دستیافتنی نیست و فقط با بودن و ماندن برایت معنا پیدا میکند.
اما همیشه چیزی هست که رفتن را سخت کند و تو را ازآن بازدارد. آینده را تصور میکنی که رفتهای اما دیگر هیچوقت نمیتوانی آن چیزهایی را که در برابرش از دست دادهای برگردانی و این احساس تا ابد با تو خواهد ماند. رفتن، تمام خاطراتی که شاید هیچ وقت دیگر نتوان مانند آنها را نداشت محوکرده و از بین میبرد. تمام آنچه که شاید زمانی دلیل رفتن بود بعد ازمدتی تبدیل به روزمرگی شده و از آن به بعد دیگر این تو هستی که باید مسئولیت رفتنت را بپذیری.
تردید رفتنها و نرفتنها، وقتی میروی دیگر متعلق به هیچکجا نیستی، نه میتوانی بمانی و نه به برگشتن فکر کنی. از آن لحظه به بعد است که در خلا، زندگی میکنی، جایی که انگار هیچکجا نیست. با رفتن است که میفهمی قدر لحظههای بودن را نمیدانستی، تازه معنای دلتنگی واقعی را با تمام وجود احساس میکنی. از طرفی اگر نروی تا آخر عمر در حسرت چیزهایی میمانی که به خاطر نرفتن از دست دادهای. این فکر که اگر رفته بودم زندگیام را آن جور که دلم میخواست ساخته بودم، تا آخر عمر رهایت نمیکند. به خودت میگویی تو مسئولی تمام تلاشت را بکنی تا بهترینها را برای خودت بسازی چون تنها یکبار زندگی میکنی و از نظر تو، ساختن آیندهای که در ذهن داری تنها و تنها با رفتن ممکن است.
این تردیدها همیشه و همهجا همراه تو خواهند بود .
مجموعه پیش رو تردیدهای نسل من است در مواجهه با رفتن از سرزمینی که در آنجا متولد شدهاند اما شرایط آنها را بر سر دو راهی رفتن و نرفتن قرار داده است و شاید تنها دلبستگی به خانواده و خاطرات پایبندشان کرده است.
اگر این مجموعه را دوست داشتید پیشنهاد میکنیم مجموعه عکس در گذار نزدیک را هم بر روی وبسایت مدرسه آرتسنس مشاهده کنید.