عکاسی مینیمال
قدرت سادگی

ترجمه از الهه دوستی هنرجوی مدرسه آرتسنس 

مینیمالیسم (Minimalism) در عکاسی یک ژانر بصری خیره‌کننده، جذاب و تفکر برانگیز است که عکاسی را به شکل خاصی فراتر از مرزهای تصاویر سنتی می‌برد. در واقع این شکل جدید دیدن که توسط عکاسان مینیمالیست معرفی شده، قدرت جمله «کمتر، بیشتر است» را به نمایش می‌گذارد. عکاسی مینیمال (Minimal Photography) با خلاصه کردن سوژه‌های داخل عکس به عناصر ضروری‌، زیبایی فریبنده‌ای که در سادگی نهفته است، را آشکار می‌نماید. همچنین این نوع عکاسی بیننده را به تفکر در تأثیر عمیق جزئیات ظریف داخل عکس دعوت می‌کند؛ بدین صورت که در جایی که وجود هر عنصر در ترکیب بندی، هدف مهمی را دنبال می‌کند، شلوغی کمتر به معنای فضای بیشتر برای تخیل، رویا پردازی و تفسیر است. پس همانطور که در کلاس عکاسی مقدماتی مدرسه آرتسنس توضیح داده می‌شود، عکاسی مینیمالیستی در این قلمرو آرامش بصری، گواهی بر این باور است که هنر می‌تواند بدون افراط شکوفا شود.

عکاسی مینیمال یک گرایش بسیار محبوب است. همانطور که در بالا هم به آن اشاره کردیم، امروزه مشاهده می‌کنیم که جمله «کمتر، بیشتر است» به یک باور خلاقانه برای اکثر عکاسان تبدیل شده است. مینیمالیسم در عکاسی تصاویری خلق می‌کند که در آنها توجه بیننده بر روی یک شیء یا گروهی از اشیاء نزدیک به هم متمرکز می‌شود. عکس‌های مینیمال یک تم اصلی دارند؛ ایده. علاوه بر این، یکی از اصول اساسی در عکاسی مینیمال، ترکیب‌بندی قوی است. در زمان ثبت یک تصویر مینیمال، لازم است که هر چیز اضافی را حذف کنیم و فقط عناصر ضروری را در کادر نگه داریم.فراموش نکنید که شما می‌توانید با شرکت در کلاس ترکیب بندی در عکاسی مدرسه آرتسنس به خوبی اصول این کار را یاد گرفته و بر انجام آن مسلط شوید.

روش مینیمالیسم در هنر با اختصار و سادگی تعریف می‌شود. تجربه نشان می‌دهد که هیچ چیز مبتکرانه‌تر و در عین حال پیچیده‌تر از سادگی نیست. عکاسی مینیمال این است که سوژه را به ساده‌ترین و زیباترین حالت خود برسانیم و عکس‌هایی بگیریم که با تاکید بر جنبه‌های اصلی سوژه، مثل خطوط و فرم‌های جذاب و فضاهای خالی، بی جهت شلوغ نباشند.

 

 

 

هر بار که شما عکسی می‌گیرید، تصمیم می‌گیرید چه مقدار از پس زمینه و فضای اطراف سوژه‌تان را در عکس بگنجانید. اگر در ترکیب‌بندی‌های خود به سمت پس‌زمینه‌های ساده، فضاهای خالی یا اشکال هندسی کشیده می‌شوید ممکن است شما هم بصورت ناخودآگاه یک عکاس مینیمالیست باشید.

 

 

 

عکاسی مینیمال ریشه در نقاشی و مجسمه‌سازی انتزاعی هنرمندان اواخر قرن بیستم دارد. هنرمندان مینیمالیست با خلق آثاری از طریق الگوهای هندسی ساده، خطوط قوی، یا زمینه‌های رنگ‌آمیزی شده آثاری خلق می‌کردند که به هیچ چیزی جز خودش در جهان واقعی اشاره نداشت. عکاسان مینیمال این تاکید را بر سادگی و عناصر محدود ترکیب بندی در آثار هنرمندان رشته‌های دیگر مشاهده کرده و سپس آنها را در آنچه در دنیای واقعی از داخل ویزور دوربینشان می‌دیدند اعمال کردند. 

برای اینکه شما هم تصاویر مینیمالیستی خودتان را بسازید، در ابتدا باید مطمئن شوید صحنه‌هایی که برای شما جذاب هستند، برای دیگران هم جذاب خواهند بود. الکس باهارلو (Aleks Baharlo) عکاس، درباره عکاسی مینیمال می‌گوید: « رویکرد اصلی در عکاسی مینیمال، هدایت چشم بیننده به سمت یک شیء یا سوژه خاص و حذف عناصر اضافی در ترکیب بندی است. من طی این سال‌ها یاد گرفتم که در زمان عکاسی به غریزه خود اعتماد کرده و دخالت ان را در فرآیند عکاسی بپذیرم، اما وقتی فکر می‌کنم می‌بینم که این واقعن ترسناک است که موضوع اصلی کمتر از پنج درصد از کل فضای کادر را اشغال کند و بقیه فضای کادر کاملن خالی باشد.»

پینترست پُر از عکس‌های جذاب مینیمالیستی است. ولی چطور می‌توانیم عکس‌های مینیمالیستی زیبایی بگیریم که در شبکه‌های اجتماعی جلب توجه کند؟ عکاسی مینیمالیستی شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد. اما در واقع، پروسه‌ای که برای گرفتن یک عکس مینیمال خوب لازم داریم خیلی پیچیده‌تر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می آید. به همین خاطر ما مجموعه‌ای از نکات را در این مقاله جمع‌آوری کرده ایم تا به شما کمک کنیم در عکاسی مینیمال به نتیجه دلخواهتان برسید، چه به تازگی وارد این عرصه شده و چه سال‌ها در عکاسی تجربه داشته باشید. 

 

 

برای رسیدن به سادگی مورد انتظار در یک عکس مینیمال خوب، عکس باید دارای خطوط و سایه‌های ساده، بدون درهم ریختگی جزئیات باشد. برای بسیاری از عکاسان، ساده کردن یک تصویر با دور انداختن برخی از عناصر کار خیلی سختی است، زیرا ما همیشه شنیده‌ایم که این عناصر وقتی در عکسی قرار می‌گیرند، حاوی اطلاعات بصری هستند، اما اینجا شما باید یاد بگیرید که چگونه سوژه اصلی یک عکس را مشخص  و تمام عناصر اضافی، غیرضروری و غیر مفید را حذف کنید. این تنها راه برای ساختن عکس‌های مینیمال خوب است.

 

 

نکته کلیدی این است که به خاطر داشته باشید، سادگی نباید خسته کننده و حوصله‌ سربر باشد. بهتر است حذف عناصر غیر ضروری را هنگام عکاسی و وقتی کادر بندی می‌کنید انجام دهید و نه در زمان ویرایش عکس. این‌کار به شما می‌آموزد که بیشتر مراقب آنچه می‌بینید باشید و آنچه که می‌خواهید خلق کنید را پیش از ثبت، تصور کنید. همچنین فراموش نکنید که برای رسیدن به بهترین ترکیب‌بندی در عکاسی مینیمال باید از فواصل کانونی مختلف و نیز تاثیر عمق میدان استفاده کنید.

 

 

رنگ‌های روشن و تضاد‌های جذابی که می‌توانیم با استفاده از آنها در عکس‌هایمان به وجود بیاوریم از اجزای اصلی عکاسی مینیمال هستند. همین نکته در مورد بافت‌ها هم صدق می‌کند. بافت‌ها باید به گونه‌ای ثبت شوند که به بیننده اجازه دهند ساختار خود بافت را احساس کند.

 

 

معماری مدرن یکی از بهترین سوژه‌ها برای عکاسی مینیمال است. خطوط واضح و تیز و اشکال هندسی قابل تشخیص، برای این شکل از عکاسی خیلی مناسبند.

 

 

سعی کنید عکس‌های معناداری بگیرید. بگذارید عکس‌هایتان داستان داشته باشند. درصورتیکه امکان داشته باشد سعی کنید از یک عنصر انسانی در عکس‌تان استفاده کنید. ممکن است این عنصر کوچک و نامحسوس باشد، اما قطعن به مرکز عکس تبدیل خواهد شد. یک فرد با قرار گرفتن در میان خطوط هندسی ساده مناظر شهری و معماری، معنای خاصی خواهد داشت.

 

 

ما اغلب جمله «کمتر بیشتر است» را می‌شنویم و این جمله به‌ویژه برای مواردی که صحبت از مینیمالیسم می شود بسیار مناسب است. عکاسی مینیمال در صورت اجرای درست و موثر، می‌تواند بسیار ساده اما در عین حال تحسین‌برانگیز باشد. اما چطور می‌توانید عکس‌های مینیمال را تفسیر، درک و خلق کنید؟ رعایت موارد زیر کمک می‌کند که در این مسیر موفق‌تر باشید:

 

 

یک رویکرد مهم مینیمالیستی که به شما امکان می‌دهد آن را به سادگی به کارتان بیاورید دقیقن همین است: به سادگی پایبند باشید. اما این حرف به این معنا نیست که کسل‌کننده باشید. سعی کنید برای عکستان یک سوژه جذاب و چشم نواز را انتخاب کنید تا توجه مخاطب را جلب کند. سوژه شما باید قوی‌ترین عنصر عکس‌تان باشد، حتا اگر کمترین فضای ممکن را در کادر اشغال کرده باشد.

 

 

عکاسی مینیمال از این نظر جذاب است که تنها با چند عنصر بصری قوی، تأثیر زیادی بر بیننده عکس می‌گذارد. به همین خاطر باید سعی کنید همه چیزهای غیرضروری را از کادر حذف کرده و فقط چیزی را که می‌خواهید سوژه اصلی شما باشد را باقی بگذارید. وقتی اطراف سوژه‌ اصلی‌تان در عکس فضای بصری کافی وجود داشته باشد، چشم‌های بیننده به‌طور خودکار به سمت سوژه هدایت می‌شوند و مخاطب بلافاصله متوجه می‌شود که عکاس در عکسش چه چیزی را می‌خواسته نشان دهد. این روش حتا وقتی سوژه نسبت به کل ترکیب کوچک باشد هم به خوبی کار می‌کند و فقط نکته اصلی این است که سوژه باید در پس‌زمینه‌ای ساده قرار بگیرد.

 

 

سعی کنید از نوری که در دسترس دارید استفاده کنید تا رنگ بیشتری به صحنه بدهید. هرچند که عکس‌های مینیمال خیلی وقت‌ها سیاه و سفید هستند، اما قطعن می‌توان آن‌ها را به صورت رنگی هم ثبت کرد. نکته اینجاست که استفاده از رنگ‌های زنده در عکس‌هایتان به اندازه‌ استفاده از یک پالت رنگ خنثا مؤثر است. در واقع، همه چیز بستگی به این دارد که می‌خواهید با عکس‌تان چه پیامی را منتقل کنید. همچنین اضافه کردن برخی تم‌های رنگی به یک عکس با رنگ‌های خنثا یا انتخاب فضای منفی روشن برای سوژه‌ای با رنگ خنثا عالی است. هنگام انتخاب رنگ‌ها، به چرخه رنگی ایتن توجه کنید.

 

 

استفاده درست از فضای منفی می‌تواند نگاه بیننده را به نقطه مورد نظر در ترکیب بندی هدایت کند. علاوه بر این، استفاده از این تکنیک به چشم‌های بیننده اجازه استراحت می‌دهد و او مجبور نیست بطور دائم چشمان خود را دور کل تصویر بچرخاند، بدون اینکه بداند کجا باید متوقف شود.

 

 

وقتی شروع به تمرین عکاسی مینیمال می‌کنید، هر روز نمونه‌های بیشتری از مینیمالیسم را در اطراف خود خواهید دید. وقتی در جاده یا در حال پیاده‌روی هستید، فضاهای اطراف را ارزیابی کنید، به ترکیب‌های رنگی، اشیای جالبی که در فضا جلب توجه می‌کنند و خطوط ساده توجه کنید. به بالا و پایین نگاه کنید، با دقت و از نزدیک نگاه کنید قطعن به زودی پاداش خود را از این تمرین خواهید گرفت.

 

 

درست مانند استفاده از رنگ در عکاسی مینیمال، استفاده از خطوط هم می‌تواند تأثیر چشمگیری بر تصویر داشته باشد و بر عنصر اصلی تأکید کند، به خصوص زمانی که عنصر اصلی به خودی خود چشمگیر نباشد.

خطوط افقی یا عمودی قوی به تنهایی یک ترکیب کامل ایجاد می‌کنند، زیرا ساختار محکمی ارائه می‌دهند. به این فکر کنید که خطوط شما به کجا منتهی می شود، برای مثال، از مرکز تصویر به لبه و فراتر از آن، یا از گوشه به مرکز، و تصمیم بگیرید که می‌خواهید نگاه بیننده را به کجا هدایت کنید.

خطوط می‌توانند با استفاده از معماری و بناها، خطوط تلفن، خط افق یا کوه‌ها شکل بگیرند و نحوه‌ای که آن‌ها را در ترکیب بندی خود بچینید، تعیین می‌کند که مخاطبان چگونه عکس شما را درک کرده و احساس کنند. همچنین می توانید از یک الگوی تکرار شونده به عنوان فضای منفی یا پس زمینه استفاده کنید به عنوان مثال کاغذ دیواری ساده یا کاشی های کف، به شرطی که این پس‌زمینه اینقدر قوی نباشد که توجه را از سوژه اصلی منحرف کند.

 

 

 

مهم نیست در چه سبکی عکاسی می‌کنید، هروقت عکسی می‌گیرید عناصر زیادی بر نتیجه نهایی تأثیر می‌گذارند. اگر می‌خواهید عکس مینیمال با کیفیتی داشته باشید، باید به هر یک از این عناصر و چگونگی تعامل آن‌ها با هم به‌طور دقیق فکر کنید. فقط در این صورت است که نتیجه نهایی موردپسند شما خواهد بود. اینجا به بررسی این عناصر حیاتی در عکاسی و چگونگی استفاده از آن‌ها برای خلق عکس‌های مینیمال می‌پردازیم.

 

 

جوهره عکاسی مینیمالیستی سادگی و پیدا کردن تعادل کامل است. برای گرفتن یک عکس واقعن مینیمال، به تمام عناصری که در کادر شما قرار می‌گیرند نگاه کنید و تصمیم بگیرید چه چیزی باید باشد و چه چیزی می‌تواند حذف شود.

ترکیب بندی در عکاسی مینیمالیستی تعیین می‌کند بیننده به چه چیزی نگاه کند و چگونه عکس شما را ببیند. به عنوان یک عکاس، با استفاده از هنر ترکیب‌ بندی در عکاسی می‌توانید عناصر را به شکلی که می‌خواهید بچینید (یعنی بیننده اول از همه به چیزی که مد نظر شماست توجه کند)، به خصوص اگر عکسی مینیمال در ژانر عکاسی تبلیغاتی یا عکاسی صحنه‌پردازی شده و یا عکاسی پرتره می‌گیرید، می‌توانید عناصر ترکیب بندی خود را به گونه‌ای دستکاری کنید که نگاه بیننده به مهم‌ترین قسمت‌های عکس مینیمالیستی شما معطوف شود.

 

 

 

در عکاسی مینیمال، به دلیل ماهیت سادگی و خلوت بودن عکس‌های این سبک، سوژه  حتا از سایر سبک‌های عکاسی اهمیت بیشتری می‌یابد. سوژه باید به اندازه کافی جذاب باشد که بتواند بدون دیگر المان‌ها یا عناصر ترکیبی در پیش‌زمینه یا پس‌زمینه، توجه بیننده را به خود جلب کند. به گفته باهارلو: « سوژه باید جالب باشد، در غیر این صورت یک عکس مینیمالیستی تبدیل به یک عکس خیلی ساده‌ و معمولی می‌شود.» با انتخاب یک سوژه جالب، عکاسان به بیننده این فرصت را می‌دهند که تخیل خود را درگیر کند و روایت یا داستان خود را بر اساس تصویر خلق کنند.داستان گویی در عکاسی مینیمال اهمیت بسیار زیاد است و اگر شما هم به این شکل از عکاسی علاقمند هستید پیشنهاد می‌کنیم فرصت شرکت در کلاس داستان گویی با عکاسی مدرسه آرتسنس را از دست ندهید.

 

 

وقتی در مورد عکاسی مینیمالیستی از منظره یا معماری صحبت می‌کنیم، عکاس نمی‌تواند اشیاء را دقیقن به شکلی که می‌خواهد صحنه‌پردازی کند. در این حالت می‌توانید اطراف سوژه حرکت کنید و از ارتفاعات و زوایای مختلف عکاسی کنید تا بهترین کادر را انتخاب کنید. اگر در عکس جزئیات زیادی وجود داشت، ناامید نشوید. همیشه باید در لایت روم یا فتوشاپ عکستان را ویرایش کرده و آنجا کارتان را تمام کنید.

 

 

وقتی عناصر کمتری در کادر قرار می گیرند، عناصر گنجانده شده و زوایایی که در آن ثبت می‌شوند بسیار مهم‌تر خواهند بود. برای جلب توجه بیننده به سوژه، به عکاسان توصیه می‌شود که با در نظر گرفتن عناصر ضروری درون کادر، عکس‌های خود را با دقت در ویزور ترکیب بندی کنند. حتمن پیش از ثبت تصویر از خودتان سوال کنید آیا همه چیزهایی که در کادر هست ضروری هستند؟ نیکول موریسون (NicoleMorrison) عکاس می‌گوید:«یک عنصر را حذف کنید و ببینید چطور می شود؛ احساس می‌کنید که تصویر متعادل‌تر می شود؟ احساس می‌کنید که توجه‌ به جایی که می‌خواهید هدایت می شود؟» می‌توانید این کار را بارها و بارها انجام دهید، دوربین را جابجا کنید یا موقعیت خود را تغییر بدهید تا فقط عناصر ضروری باقی بمانند. همیشه می توانید بعد از عکاسی، اشیاء ناخواسته را ویرایش یا حذف کنید. اما برای ساده‌تر کردن کار، بهتر است از ابتدا به ترکیب‌بندی خوب فکر کنید. بسیاری از عکاسان برای این کار از قانون یک سوم استفاده می کنند که شما هم می توانید آن را به کار ببرید.

 

 

قانون یک سوم‌ را به خاطر بسپارید. قانون یک سوم یک قانون سختگیرانه نیست، بلکه یک دستورالعمل مفید است که کمک می‌کند تا عکس را به شبکه‌ای از سه خط افقی و سه خط عمودی تقسیم کنید و کادر را تا زمانی که سوژه یا سایر عناصر در محل تلاقی آن خطوط قرار گیرند، حرکت دهید. موریسون می گوید: «من معمولن از قانون یک سوم‌ استفاده می‌کنم تا بدانم سوژه را کجا قرار بدهم. قوانین را یاد می‌گیرید اما در نهایت به غرایز خود هنگام ثبت تصاویر اعتماد کنید. تصمیم بگیرید کدام قوانین را دوست دارید، کدام ها باید تغییر کنند و کدام‌ها را هم باید کاملن نادیده بگیرید. من به دستورالعمل ها نگاه می‌کنم، اما معمولن فقط از خودم می‌پرسم این ترکیب بندی حس درستی دارد یا نه.»

باهارلو هیچ مشکلی با شکستن قانون یک سوم ندارد. او می‌گوید:« عکاسی من معمولن شامل خطوط متضاد زیادی است: یک افق افقی و سوژه‌ عمودی. یا همه چیز در کادر عمودی است، یا همه چیز افقی است، یا اینکه تضاد این دو است.» ترکیب‌بندی‌های مختلف را برای هر عکس امتحان کنید تا ببینید کدامیک برای یک سوژه خاص کارایی بهتری دارد.