کوزوکه اوکاهارا (
Kosuke Okahara) در توکیوی ژاپن متولد شد. مجموعه عکس‌های او اغلب موضوعات بلندمدت و شخصی را در بر می‌گیرد که تعهد او به آگاه‌سازی جوامع کور را در کارهایش منعکس می‌کنند. او در جدیدترین
مجموعه‌عکس خود با عنوان پاره‌های فوکوشیما «
Fukushima Fragments» به پیامدهای بلندمدت فاجعه هسته‌ای فوکوشیما می‌پردازد. در ۱۱ مارس ۲۰۱۱، در پی وقوع زلزله‌ای به بزرگی ۹ ریشتر و سونامی عظیمی که پیامد آن بود، یکی از بزرگ‌ترین فجایع هسته‌ای در نیروگاه دای‌ایچی فوکوشیما در ژاپن رقم خورد. در این اتفاق خاموشی سیستم‌های خنک‌کننده باعث ذوب سوخت سه رآکتور هسته‌ای و انتشار مواد رادیواکتیو در منطقه‌ای مسکونی شد. اوکاهارا آثار بلندمدت تابش اشعات رادیواکتیو بر مردم و طبیعت را در تصاویر سیاه و سفید ثبت می‌کند، تصاویری که همچون اشعه‌های ناشی از این انفجار سالها باقی خواهند ماند و ذره‌ذره جسم و روح جامعه محلی آنجا را متلاشی می‌کنند.
اوکاهارا که به
داستان‌‌گویی با عکاسی کاملن تسلط دارد، درباره مجموعه عکس «پاره‌های فوکوشیما» می‌گوید: کم‌کم شروع کردم به جمع‌آوری تکه‌هایی از فاجعه فوکوشیما.لحظاتی را عکاسی کردم که برایم معنایی داشتند، به‌ویژه لحظاتی که در عرض چند ثانیه محو نمی‌شدند. صحنه‌هایی بودند که همچون پرتوی رادیواکتیو باقیمانده در فوکوشیما، در زمان ماندگار می‌شدند. داشتم تکه‌هایی از مردم، ویرانه‌ها، مناظر، صحنه‌های عجیب‌وغریب کوچک و لحظات زیبایی را که در میان این ویرانی وجود داشتند، جمع‌آوری می‌کردم.
«آیندگان که این عکس‌ها را می‌بینند، چگونه به این فاجعه واکنش نشان خواهند داد و آن را درک خواهند کرد؟»
با این سؤال در ذهن، در فوکوشیما قدم می‌زدم.
پس از فاجعه هسته‌ای در نیروگاه دای‌ایچی، دولت زندگی در شعاع بیست کیلومتری منطقه را ممنوع اعلام کرد. اوکاهارا حالا و در قالب
عکاسی مستند، زندگی کسانی را به تصویر می‌کشد که در عین آگاهی از خطرات جانکاه ذرات شیمیایی، توان مالی جابه‌جایی را ندارند و نمی‌توانند سرزمینهای نیاکانشان، که نسل‌ها در آن می‌زیسته‌اند را ترک کنند. در تصاویر سیاه و سفید از این منطقه، اوکاهارا شادی و رنج باقیماندگان را ثبت کرده است، بی‌آنکه آن‌ها را به سوژه‌هایی ساده برای نمایش بیچارگی در آن مکان تبدیل کند. او به گفته خودش «در تکه‌‌پاره‌های مردم، ویرانه‌ها و طبیعت به دنبال زیبایی می‌گردد.» و ادامه می‌دهد: « حالا سالها از انفجار نیروگاه هسته‌ای دای‌ایچی فوکوشیما گذشته است. مردم همچنان در این منطقه زندگی می‌کنند، بی‌آنکه تغییرات قابل‌توجهی دیده شود. نمی‌دانم در آینده چه رخ خواهد داد.تنها کاری که می‌توانم انجام دهم، به‌جا گذاشتن این تصاویر برای نسل‌های آینده است، تا از تاریخ درس بگیرند و بتوانند معنای واقعی این فاجعه را درک کنند.»
مجموعه دیگر او، تقریبن بهشت «Almost Paradise » داستان مهاجران آمریکای جنوبی است که می‌کوشند از طریق پاناما، کاستاریکا، نیکاراگوئه، هندوراس، السالوادور، گواتمالا و مکزیک خود را به ایالات متحده، یعنی بهشت موعودشان برسانند.
او در این مجموعه با طنزی تلخ به امیدهای بیهوده می‌پردازد، درخشش چشمانی که به زودی خاموش می‌شوند و بهایی که افراد برای حرکت به سوی وعده‌ای توخالی می‌پردازند. موضوعات اجتماعی و انتقادی او که ریشه در فوتورئالیسم اومانیستی دارد، تابو‌ها و مشکلات فراموش‌شده را به یاد بیننده می‌آورند.
او از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱ مجموعه ایباسیو «Ibasyo » را با موضوع زندگی شش زن جوان ژاپنی که خودآزاری را تنها راه مقابله با مشکلات خود می‌دانستند، عکاسی کرد. اوکاهارا مأموریت خود را برای افشای این پدیده پنهان را، جلب توجه جامعه اعلام کرد، جامعه‌ای که آن را شرم‌آور تلقی می‌کند و ترجیح می‌دهد به کلی نادیده‌اش بگیرد.
عکس‌های این مجموعه در کتابی چاپ شده که تنها شش نسخه از آن موجود است. نیمی از این کتاب را صفحات خالی تشکیل می‌دهد،کتاب‌ها در سراسر جهان سفر می‌کنند و هر کس در آن چیزی می‌نویسد. اوکاهارا می‌خواهد هر یک از این کتاب‌ها را که حالا به اثری منحصر به فرد تبدیل شده‌اند، به شش قهرمان داستان بدهد تا نشان دهد آن‌ها با مشکلات خود تنها نیستند. درصورتیکه شما هم دوست دارید برای آثار هنری خود ایده‌های بکر اینچنینی پیدا کنید و یا در این زمینه مهارت‌های خود را افزایش دهیدشرکت در
کلاس عکاسی فاین آرت مدرسه آرتسنس می‌تواند در این مسیر شما را به اهدافتان برساند.
اگر این مطلب را دوست داشتید پیشنهاد می‌کنیم مجموعه عکس دره سایه‌ها را هم بر روی وبسایت مدرسه عکاسی آرتسنس مشاهده کنید.